top of page

O ZESPOLE SZKÓŁ W MICHAŁOWIE

Zespół Szkół w Michałowie powstał 1 września 1997 roku z połączenia dwóch jednostek działających wcześniej samodzielnie.

Liceum w Michałowie było fenomenem, którego wówczas nie byłam w stanie zrozumieć. Dopiero po latach historię jego powstania opowiedział mi Mikołaj Hajduk, rodem z Kobylanki. Wokół mroczna rzeczywistość powojenna, a tu nagle oddolna inicjatywa edukacyjna. Niegdyś od dr Marii Marliczowej ze Szczecina, córki Nadziei i Teodora Iljaszewiczów, otrzymałam grupowe zdjęcie michałowskich nauczycieli z 1946 r. Zrozumiałam wtedy, że tylko w tym miasteczku mogła powstać szkoła średnia. Zresztą mój ojciec ciągle powtarza, że pod względem intelektualnym i kulturalnym Michałowo zawsze przewyższało Gródek: Tam zusim inszy narod — mawiał, wspominając dawne czasy. A liceum zajmowało szczególne miejsce wśród instytucji w Michałowie. Dawało maturę i umożliwiało start w dorosłe życie. Wielokrotnie zaskakiwałam wiele osób, mówiąc że ukończyłam szkołę średnią w prowincjonalnym miasteczku. Wielokrotnie wśród rówieśników na studiach na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim miałam powody do dumy z tego tytułu. Być może jest to subiektywne odczucie „prymuski”, ale wspomnę od razu, że nie tylko nauką zajmowałam się w liceum. Angażowałam się w życie szkoły (byłam gospodarzem klasy, działałam w harcerstwie). Z perspektywy czasu oceniam, że dzięki moim bardzo dobrym wynikom w nauce i aktywności przez palce patrzono na niektóre „grzechy” młodości. Za chodzenie po Michałowie w białych dżinsowych spodenkach (uszytych przez moją mamę) w upalne dni wrześniowe groziło mi wezwanie na dywanik do dyrektora za niemoralne prowadzenie się. W końcu wybroniła mnie moja wychowawczyni, nie widząc w tym niczego gorszącego.

Helena Głogowska, Czasopis Nr 01/12 (STYCZEŃ)

 

 

O LO w archiwalnych mumerach Gazety Michałowa

Wywiad z dr. Bazylim Niedźwieckim, dyrektorem LO w latach 1966-72 w GAZECIE MICHAŁOWA (numery 5,6,7 z roku 2012)

 

ZNANI ABSOLWENCI LO W MICHAŁOWIE

Czesław Gryko - doktor filozofii, doktor habilitowany socjologii, profesor SGGW w Warszawie. 

Jan Gryko - profesor chemii, Jacksonville State University, Jacksonville, Alabama

Jerzy Gryko - absolwent Politechniki Warszawskiej 1966; rozprawa doktorska: Optymalne sterowanie pracą miejskich sieci rozdzielczych, wdrożona w sieci 15 kV w Białymstoku (ZEB) 1974. Pracował w Zakładzie Energetycznym Białystok, na Politechnice Białostockiej jako adiunkt, dla Energoprojekt Warszawa jako ekspert; firma konsultingowa - JG Consult Jerzy Gryko.

Helena Głogowska - dr hab., profesor nadzwyczajny w Katedrze Bezpieczeństwa Narodowego WSIiE TWP w Olsztynie 

Mikołaj Hajduk - pedagog, dziennikarz, poeta, prozaik i krajoznawca, Członek Związku Literatów Polskich i Związku Pisarzy Białoruskich

Elżbieta Konończuk - dr hab., prof. Uniwersytetu w Białymstoku 

Włodzimierz Konończuk -  Wójt Gminy Michałowo w latach 1994-98, Burmistrz Michałowa od 2014 r.

Krzysztof Korotkich - dr filologii polskiej, adiunkt Uniwersytetu w Białymstoku

Jan Malinowski - absolwent Wydziału Fizyki, Matematyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego (1977). Wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego ze stopniem doktora w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej obecnie Katedry Astrofizyki Wysokich Energii. W swojej pracy badawczej zajmował się promieniowaniem kosmicznym, w tzw. "Eksperymencie Pamir". Obecnie specjalizuje się w dydaktyce Informatyki, głównie w Językach Programowania.

Joanicjusz Nazarko - profesor zw. dr hab, rektor Politechniki Białostockiej w latach 2005 - 2008, Dziekan Wydziału Zarządzania Politechniki Białostockiej

Bazyli Niedźwiecki - dr n.hum. wicedyrektor i dyrektor LO w Michałowie w latach 1959 - 1972.

Mirosława Orłowska - dr n. med. inż. adiunkt Zakładu Biologii, Wydziału Farmacji Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku.

Aleksy Pawluczuk - absolwent i wykładowca ASP w Krakowie.

Bazyli Samojlik - profesor nadzwyczajny w Katedrze Finansów, Akademia Leona Koźmińskiego, minister finansów w rządzie Zbigniewa Messnera w latach 1986 - 1988.

Tamara Sołoniewicz - reżyser i scenarzystka filmowa

Jerzy Urwanowicz - dr hab., prof. Uniwersytetu w Białymstoku 

JAK POWSTAŁO MICHAŁOWSKIE LICEUM

 

Zamysł utworzenia średniej szkoły ogólnokształcącej w Michałowie zrodził się zaraz po zakończeniu drugiej wojny światowej, kiedy na wielu domach widniały jeszcze napisy: „min niet” (min nie ma), wykonane w lipcu 1944 roku przez saperów z 2 Frontu Białoruskiego. Tymczasem Michałowianie leczyli świeże rany wojenne, opłakiwali poległych i zaginionych , i czekali na powroty wywiezionych, i więzionych. Jednocześnie odbudowywali domy, naprawiali ulice i chodniki, uruchomiali fabryki, wznosili nowe zakłady pracy, tworzyli placówki kulturalne …i zakładali rodziny. Przypomnijmy również, że jeszcze na początku 1946 roku, co trzeci mieszkaniec gminy Michałowo w wieku powyżej 14 lat (kiedy powinien przekraczać próg szkoły średniej) nie umiał ani czytać, ani pisać.


W takiej rzeczywistości powojennej, w ferworze tworzenia nowej infrastruktury społeczno – gospodarczej i edukacyjnej , na początku 1946 roku, a więc dokładnie 70 lat temu, powstał Komitet Organizacyjny Liceum Ogólnokształcącego w Michałowie, w skład, którego weszli m.in.: Antoni Stasiewicz, jako przewodniczący oraz Jan Nazarko, Nikodem Szejnoga i Arseniusz Ziniewicz. Ideę utworzenia szkoły średniej gorąco poparli nauczyciele gminy Michałowo, a wśród nich kierownicy szkół powszechnych w Nowej Woli – Jan Dąbrowski i w Topolanach – W. Markiewicz.


Poparcie powiatu i sprzeciw władz oświatowych


Natomiast oficjalnie, po raz pierwszy, z wnioskiem o utworzenie szkoły średniej wystąpił, w dniu 11 grudnia 1946 roku, kierownik Publicznej Szkoły Powszechnej - Antoni Stasiewicz, na zebraniu aktywu społeczno–gospodarczego gminy Michałowo. Wniosek został jednomyślnie przyjęty przez uczestników zebrania, a następnie pozytywnie zaopiniowany przez ówczesnych włodarzy Powiatu Białostockiego.


Niestety, kategoryczny sprzeciw złożył ówczesny Kurator Okręgu Szkolnego Białostockiego w Białymstoku, który był niezależny od władz powiatowych i wojewódzkich. Albowiem obowiązywała wtenczas zasada, jeszcze z okresu II Rzeczypospolitej, że licea ogólnokształcące mogą być tworzone tylko w dużych miastach oraz w miejscowościach będących siedzibami powiatów ziemskich. Natomiast Michałowo było małym miasteczkiem, a w świetle podziału administracyjnego – wsią, liczącą w 1946 roku zaledwie 1414 mieszkańców. Nie przyniosły oczekiwanych rezultatów pisemne petycje i wielokrotne wyjazdy delegacji Michałowa do Ministerstwa Oświaty i innych instytucji trzymających władzę. Wprawdzie Wiceminister Oświaty – Eugenia Krassowska delegację z Michałowa przyjęła, a nawet jako rodaczka Ziemi Białostockiej poczęstowała herbatą, lecz sprawy nie załatwiła.


Delegacja z Michałowa w Belwederze


Pomimo niepowodzeń liderzy Michałowa nie rezygnowali, wręcz przeciwnie – jeszcze
z większą determinacją kontynuowali starania. Po konsultacjach z Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Michałowie, przeprowadzonych na początku 1947 roku, postanowili zmodyfikować taktykę działania. Przede wszystkim zmienili adresata wniosku – zamiast Ministerstwa Oświaty wpisali: Obywatel Bolesław Bierut, Prezydent PR, Warszawa, Belweder. Zmodyfikowano również uzasadnienie, w którym wyeksponowano szybki wzrost urodzeń i wielodzietność wielu rodzin. W samej rzeczy, w 1946 roku w gminie Michałowo urodziło się 248 dzieci, a w latach kolejnych następował stały wzrost wskaźnika dzietności, który w 1956 roku osiągnął apogeum – urodziło się aż 290 dzieci (obecnie - 50). Ponadto
we wniosku poinformowano, że gmina posiada odpowiedni lokal i udzieli pomocy w wyposażaniu szkoły. Wspomniano także o czynionych wówczas staraniach dotyczących utworzenia powiatu michałowskiego.


Wiosną 1947 roku delegacja Michałowa w składzie: Antoni Stasiewicz, Mikołaj Luksza i Jan Nazarko wyjechała do Warszawy z zamiarem uzyskania audiencji u Prezydenta PRL – Bolesława Bieruta. Prezydenta ponoć nie było w Belwederze, ale delegację przyjęli wysocy urzędnicy jego kancelarii. Właśnie na ich ręce złożyli prośbę do Prezydenta PRL o przyjęcie godności ojca chrzestnego (oczywiście symbolicznie) nowonarodzonego dziecka płci męskiej (ósmego z kolei) w rodzinie Łukszów. A gdy uzyskali zapewnienie, że Prezydent przyjmie zaproszenie – wręczyli pisemną prośbę o wyrażenie zgody na uruchomienie w Michałowie szkoły średniej.


Członkowie delegacji zapewne zakładali, że Prezydent zechce stworzyć „swemu” chrześniakowi i jego rówieśnikom odpowiednie warunku do zdobycia wykształcania średniego w miejscu zamieszkania. I jak się później okazało nie pomylili się. Aby zwiększyć szanse na pozytywne załatwienie sprawy do petycji, poza raportem o sytuacji demograficznej w gminie Michałowo, „dołączyli” unikalny „załącznik”, mianowicie - poroże (rosochy) łosia.


Pełnomocnicy Prezydenta PRL na Ziemi Michałowskiej


Niebawem do Michałowa, na chrzciny syna Łukszów, przyjechało dwóch przedstawicieli Prezydenta PRL Starszy rangą celebrował godność ojca chrzestnego, młodszy zaś, jako świadek mu asystował. W czasie pobytu na Ziemi Michałowskiej urzędnicy Belwederu przekazali władzom gminy baardzo ważną wiadomość:  wniosek w sprawie utworzenia w Michałowie średniej szkoły ogólnokształcącej został przekazany do Ministerstwa Oświaty z dyspozycją - „w celu pozytywnego załatwienia…”


Z ustnego przekazu wiadomo, że urzędnicy Belwederu byli zachwyceni gościnnością gospodarzy, zwłaszcza: bogactwem lokalnych obrzędów, przepięknym śpiewem, a także kunsztem wyrobów kulinarnych, zwłaszcza „palcówki” z dzika i comberku z łosia. Wśród „wtajemniczonych” szeptano również, że gościom z Warszawy przypadł do gustu „produkt” lokalny, wytwarzany z reguły przy blasku księżyca, poza Michałowem, lecz „rewelacje” te ad persona nie znalazły potwierdzenia.


Decyzja nadeszła przed wakacjami


Natomiast faktem bezspornym jest, że tym razem na załatwienie sprawy nie trzeba było długo czekać. Przed wakacjami 1947 roku stosowną decyzję, zapewne na polecenie Ministerstwa Oświaty, wydał właściwy organ administracji oświatowej - Kurator Okręgu Szkolnego Białostockiego w Białymstoku.


I tak z dniem 1 września 1947 roku oficjalnie, a de facto kilka tygodni później utworzono klasę ósmą, która zapoczątkowała funkcjonowanie Liceum Ogólnokształcącego w Michałowie. Rok później – 1 września 1948 roku - zostało ono przekształcone na Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Podstawowego i Licealnego z 11-letnim cyklem nauczania (klasy podstawowe I-VII i klasy licealne VIII-XI). Była to pierwsza szkoła średnia na Ziemi Michałowskiej i jedyne wówczas LO w Powiecie Białostockim. Był to także ewenement na mapie oświatowej naszego województwa.


Pierwszym dyrektorem michałowskiego Liceum został jego założyciel - wspaniały pedagog, utalentowany organizator i działacz społeczny - Antoni Stasiewicz.

 

Godzi się podkreślić, że wśród wielu instytucji, jakie w pierwszych latach powojennych powstały, Liceum zajmowało miejsce szczególne – nobilitowało Michałowo, było dumą i nadzieją jego mieszkańców. Albowiem otwierało perspektywę edukacji i awansu społecznego dla synów i córek tej ziemi. Dotychczas skorzystało z niej około 2000 tysięcy dziewcząt i chłopców. Sądzę, że rangi i znaczenia zaprezentowanych wydarzeń z przed 70 lat nie da się przecenić.


P.S. Dla rzetelności przekazu należy dodać, że wraz ze staraniami o utworzenie w Michałowie średniej szkoły ogólnokształcącej równolegle prowadzone były działania na rzecz zorganizowania szkoły zawodowej, które uwieńczone zostały uruchomieniem z dniem 1 września 1947 roku Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej w Michałowie. Pierwszym dyrektorem tej szkoły był Arseniusz Ziniewicz.

 

Dr Bazyli Niedźwiecki

 

ZESPÓŁ SZKÓŁ ZAWODOWYCH

 

Lata 1947-1950

         Do pierwszej wojny światowej oraz w okresie międzywojennym w Michałowie nie było szkół ponadpodstawowych. Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa w Michałowie została otwarta 1 września 1947roku. Organizatorem szkoły był Antoni Stasiewicz, kierownik  szkoły podstawowej.

         Pierwszym dyrektorem szkoły był Arseniusz Ziniewicz. Przez pierwsze cztery lata Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa w Michałowie kształciła młodzież w dwóch specjalnościach: dziewczęta uczyły się krawiectwa damskiego, a chłopcy- ślusarstwa. Nauka tych zawodów trwała trzy lata.

         Zajęcia teoretyczne odbywały  się w Szkole Podstawowej przy ulicy Białostockiej (obecny budynek mieszkalny) i w  budynku przy ulicy Szkolnej (obecnie Ośrodek Zdrowia).

          Zajęcia praktyczne Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej zorganizowane były w prywatnych budynkach przy ulicy Białostockiej. Publiczną Średnią Szkołę Zawodową ukończyło 16 osób, w specjalności krawiectwo damskie – 8 osób i w specjalności ślusarstwo – 8 osób.

 

Lata  1950-1957

              Decyzją z dnia 26 października 1951r. zmieniono nazwę szkoły z Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej na Zasadniczą Szkołę Metalową. Młodzież tej szkoły była kształcona w dwóch specjalnościach: ślusarz i ślusarz maszyn rolniczych. Nauka trwała 2 lata. W roku szkolnym 1952/53 zajęcia teoretyczne prowadzono w budynku opuszczonym przez Wojska Ochrony Pogranicza, przy ulicy Leśnej,  a zajęcia praktyczne organizowano w bu­dynku po byłej fabryce smarów pozostawionej przez właściciela niemieckiego (dziś: obróbka ręczna i obróbka mechaniczna). Zasadniczą Szkolę Metalową ukończyło 72 absolwentów. Kolejnymi dyrektorami byli: Arseniusz Ziniewicz, Mikołaj Kołatko, Longin Gasa, Stanisław Olkowski i Ryszard Wojtecki.

           W roku szkolnym 1954/55 Zasadnicza  Szkoła Metalowa została przemianowana na dwuletnią Zasadniczą Szkołę  Mechanizacji Rolnictwa ze specjalnością: traktorzysta mechanik. Uzyskała dodatkowo budynek do celów szkolnych, przy ulicy Fabrycznej, w którym zorganizowała zajęcia teoretyczne. Budynek przy ulicy Leśnej 1 zamieniono całkowicie na internat. Kierownictwo internatu sprawował Zdzisław Suprun. Zajęcia praktyczne odbywały się nadal w tych samych  budynkach, co w latach poprzednich.

 

Lata  1957-1966

             W roku szkolnym 1957/1958 wprowadzono drugą specjalność: ślusarz maszynowy. Okres kształcenia w Zasadniczej Szkole Mechanizacji Rolnictwa przedłużono do trzech lat. Dyrektorem szkoły został Bronisław Wysocki. Dzięki zaangażowaniu  dyrektora w roku 1959,  oddano do użytku rozbudowany budynek warsztatów  szkolnych.

            Zostały tam zorganizowane nowe działy szkoleniowo-produkcyjne: naprawy ciągników i maszyn rolniczych, obróbki mechanicznej, obróbki ręcznej, obróbki plastycznej, obróbki drewna oraz spawania, warsztat elektryczny, wypożyczalnia narzędzi oraz rozdzielnia robót.  Wymienione działy wyposażono w sprzęt i narzędzia. W roku 1962 wy­budowano budynek szkolny wraz z nowocześnie urządzoną, salą gimnastyczną. Urządzono tam niezbędne pracownie przedmiotowe.

Staraniem dyrektora szkoły w  latach 1964-1966 w czy­nie społecznym wybudowano boisko sportowe oraz urządzono bieżnię i boiska do gry w piłkę ręczną siatkowa i koszykową. Wykonano też ogrodze­nie obiektu szkolnego i warsztatowego. 

            Od dnia 1 lutego 1966 roku w Zasadniczej Szkole Mechanizacji Rolnictwa zorganizowano 12 oddziałów z liczbą 415 uczniów, w specjalnościach: mechanik rolniczy, ślusarz maszyn rolniczych i ślusarz. W latach 1957-1966 szkołę ukończyło 489 absolwentów. Personel pedagogiczny składał się z 26 nauczycieli i wychowawców.  Od roku szkolnego 1961/62 zmiany kierunków kształcenia następowały w zależności od zapotrzebowania na specjalistów w rolnictwie i przemyśle w województwie białostockim.

 

Lata  1966-1975

           W roku szkolnym 1971/72 w warsztatach szkolnych wyremontowano i rozbudowano budynek obróbki ręcznej. Uzyskano dodatkowo dwa pomieszczenia szkoleniowe. We wrześniu 1974 roku rozpoczęto budowę nowego internatu dla 150 wychowanków. Młodzież w Zasadniczej Szkole Mechanizacji Rolnictwa kształcono w zawodach: mechanik rolniczy, mechanik maszyn rolniczych, ślusarz mechanik i mechanik kierowca pojazdów samochodowych.

 

Lata  1975-1983

           Aby zapewnić gminie Michałowo i sąsiednim gminom kwalifikowanych pracowników rolnictwa, utworzono od 1 września 1977 roku Liceum Zawodowe. W tym też roku do Zasadniczej Szkoły Mechanizacji Rolnictwa w Michałowie, przeniesiono z Topolan Zasadniczą Szkołę Rolniczą, która istniała tam od 1964 roku. W Zespół Szkół Zawodowych włączono Liceum Zawodowe, Zasadniczą Szkołę Rolniczą Ministerstwa Rolnictwa i Zasadniczą Szkołę Mechanizacji Rolnictwa.  1 września 1978 roku zostało otwarte w Zespole Szkół Zawodowych Technikum Rolnicze dla Pracujących o specjalności uprawa roślin i hodowla zwierząt. W roku szkolnym 1980/81  zakończyła działalność Zasadnicza Szkoła Rolnicza. Dyrektorem szkoły był Bronisław Wysocki, wicedyrektorem  (od 1 września 1975r.) Edward Godlewski, kierownikiem warsztatów: Janusz Obrycki, a kierownikami internatu: Zdzisław Suprun do roku 1978,  a następnie Henryk Siemieńczuk, w latach 1978-1984.

 

Lata  1983-1993

           Od roku szkolnego 1982/83 rozpoczęto szkolenie dziewcząt w zawodzie: krawiec odzieży damskiej na poziome Zasadniczej Szkoły Zawodowej i w zawodzie: krawiec-szwacz na bazie Zakładów Dziewiarskich „Karo” w Gródku. 1 września 1983r. Wydział Rolnictwa, Gospodarki Żywnościowej i Leśnictwa Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku,  w porozumieniu z Kuratorem Oświaty powołał do działalności 5-letnie Technikum Rolnicze o specjalności uprawa roślin i hodowla zwierząt. 

4 grudnia 1984r. oddano do użytku nowy internat na 150 wychowanków oraz dokonano zagospodarowania obiektu.

           Od dnia 1 marca 1985r. Zasadniczą szkołę Mechanizacji Rolnictwa oraz Zasadniczą Szkołę Rolniczą przemianowano na Zasadniczą Szkołę Zawodową, funkcjonującą w ramach istniejącego Zespołu Szkół Zawodowych w Michałowie. Dwa lata później, w roku szk.1986/87 zakończyło funkcjonowanie Technikum Zawodowe dla Pracujących.

Od 1 września 1987 r. zmieniono nazwy Technikum Rolniczego dla Pracujących i Technikum Rolniczego na Technikum Zawodowe. Od 1 września 1983r. dyrektorem szkoły jest Edward Godlewski.

           W roku szkolnym 1988/89 rozpoczęło działalność Technikum Samochodowe na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej o specjalności: napraw i eksploatacja pojazdów samochodowych, dla potrzeb którego zaadaptowano budynek dawnego internatu przy ulicy Fabrycznej.

Od roku szkolnego 1992/93 rozpoczęto kształcenie w Liceum Zawodowym o specjalności: krawiec konfekcyjno- usługowy, a w roku następnym, 1 września 1993r. oddano do użytku pierwszą pracownię informatyczną.

 

Rok 2019.
Przekazanie zadania publicznego w zakresie oświaty
Gminie Michałowo

28 marca 2019 rok podczas VIII Sesji Rady Powiatu Białostockiego radni zdecydowali o przekazaniu Gminie Michałowo zadania publicznego z zakresu oświaty, polegającego na prowadzeniu szkół: I LO w Michałowie, Technikum w Michałowie, Branżowej Szkoły I stopnia w Michałowie, II Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych w Michałowie oraz Szkoły Policealnej w Michałowie.

Zadeklarowano wolę sprzedaży za kwotę nie mniejszą niż 500 000 zł Gminie Michałowo nieruchomości zabudowanych, położonych w Michałowie przy ul. Sienkiewicza 5 i przy ul. Leśnej 1, stanowiących własność Powiatu Białostockiego a zajętych na potrzeby Zespołu Szkół w Michałowie.

źródło: www.powiatbialostocki.pl
bottom of page